Bibliotheek » Boeken » Hé, is dat Westfries? » Pagina 154-156

't Kettevool ^*)

't Was in 1936. Jaap Jonker weunde op 'n mooi spultje op de Hoek van Soibekarspel. 't Was alweer 'n heel toidje leden dat z'n vrouw, Geertje Huygens, sturven was. Nou was ie dus wedenaar mit drie kindere: Luwe, Neeltje en Piet. Ze ware wel groot, maar ze misse moeder toch. Wedenaar weze is niet alles tegloik. Deer is niks an vongen. Opnuw trouwe is ook 'n hele hacht. As 't niet hotte wil, din zit je mit de gebakken pere, want trouwe is houwe. En din dut nag: as je 56 binne, kin je d'r niet zomaar ien op de kop tikke. Je dinke opslot, dat je 'n pot binne, weer gien deksel meer op past, zoas 'n komfoor.
Maar je magge 't toch perbére!

'n Kilemetertje verder weunde op de Gouw, op H 3, Gerritje Boon, de weduw van Wullem Hoines. Ze had gien kindere. Ze zat ook op 'n pittig spultje. Jo Hollander, 'r knecht, bementeneer de 't bedroifie goed. Gerritje was 'n verlegen goed en pittig woifie. De hele buurt mocht 'r graag. Ze was 43 maar 't volevlois lag er nag op. Ze prakkezeerde niet over trouwen. Ze had 'n beste man in 't graf. Ze was er voiftien jaar mee trouwd weest en hai was nou al drie jaar dood.
Ze wist vanzelf niet dat Jaap Jonker wel d'rs over heur prakkezeerde. Maar hai was dertien jaar ouwer en op die leeftoid gaan je niet meer zo makkelijk uit vraien as dat je twintig binne. Hoe most ie ze nou op zai klauwe? Liefde zoekt liste. Hai nam Dirk Jongert in de arm. Die handelde nag wel 'rs in 'n beisie. Gerritje had 'n beste zeug mit 'n mooi toom bigge leggen. Ja, die moet Dirk Jongert koupe voor Jaap, maar din moet Jaap vanzelf mee, om te koiken of de zeug 'm anstaat of niet. Dat beurde. En zo zat Jaap mit Dirk bai Gerritje an 'n koppie, lekker te lollen. Jonker vond 't 'n prachtwoifie. Hai wou 'r graag wéér d'rs zien. Maar din, as ze alliendig was. Nou had Gerritje, behalve die zeug mit bigge, ook nag 'n kettevool te koup. Jonker most wel gien kettevool hewwe, maar je kinne toch wel d'rs vrage nei de prois! En din niet te houg biede, din kin je altemet 'rs heengaan en wat bai biede. Ja, zo moet 't, en din heb gien mins er erg in …
Nou Jaap, bin je al zo ver heen, m'n joon, dat je dinke, dat genien er erg in hewwe zal?

De bure van Gerritje en d'r ouwe vader, Jaap Boon, hadde 't al gauw in de smieze. De buurvrouwe stonde al d'rs achter 't gerdointje te gluren. As je om 'n veehandeltje komme, din kom je omtéven in je kielegoed, maar Jaap kwam al gauw in z'n gnappe goed bai 't vool koike en din metíen effen kóppiese bai Gerritje.
Jo Hollander, de knecht, kreeg 't ook op skot. Hai werd nittelig op Jaap. Niet dat ie zelf mit Gerritje trouwe wou … hai was zo'n twintig jaar jonger dan zai … maar hai had er 'n leventje as 'n luis op 'n zeer houfd. En wat moet die stomme Jaap Jonker, die struul, nou de boel in de war sture! Jo werd erg lillijk teugen Jaap Jonker. Die had er 'n barre hekel an, dat Jo z'n oigen voordeed as 'n waakhond over Gerritje. En wat kon Gerritje, die ziel, 'r an doen? Ze kon Jo nag niet misse. En ze wou 'r ouwe skoene niet weggooie, voordat ze nuwe had.
Mit de Opmeerse tentoonstelling zouwe Gerritje en Jaap mekaar ontmoete bai 'n kennis. Jaap was er taieg, maar Gerritje kwam niet. Ze was thuis uitglist en omvallen. Ze had 'r puur bezeerd; ze lag in de koffer. Jaap was onrustig en hai ging nei de Gouw om te infermeren. Hai durfde niet nei Gerritje te gaan, want de knecht was in de boet an 't werk en die had de huissleutel in z'n diesek. 'n Buurvrouw, Duw Skouten heb 'r maar over Jaap ontfermd. Ze is nei de boet gaan en ze heb de sleutel an de knecht vroegen; kwansuis om Gerritje te bezoeken, maar ze heb Jaap Jonker binnensmokkeld, zonder dat de knecht 'r erg in had.

Jolle wille vanzelf wete, hoe dat allegaar ofkommen is. Jo, de knecht, kon 't niet winne, hoor. Verliefde minse geve 't nooit op; die gaan mit 'r kop deur 'n heelstiens muur! Jaap en Gerritje binne trouwd op 3 september 1936 op Japes verjaardag. Hai wier 57 en zes weken later wier Gerritje 44. Ze moste eerst wat dezelfde lucht krogge, maar toe hewwe ze nag mooie jare had. Ze paste persies bai mekaar. Ze binne nag ien en dertig jaar gelukkig trouwd weest. De kindere van Jaap binne bloid mit hulle tweide moeder en Gerritje is gek op Japes joos en op de zeuven gropmoederszeggers. In 1966 binne Jaap en Gerritje mit mekaar in 't bejaardenhuis 'De Houge Woid' in Nibbixwoud gaan. Jaarsteràn op ouwejaarsdag is Jaap sturven. Hai was 88. Ja, overal komt 'n end an … Gerritje pinkt nag veul keer 'n traantje weg as ze an Jaap dinkt. Gelukkig dat ze d'r op z'n toid uitgaat. Mit 'r vroegere vriendinne van Soibekarspel, Nies Pluister, Alie Wit en Corrie Klaver, die ook allegaar weduwvrouw binne, gaat ze wel d'rs op vekantie, soms 'n heel end van huis, hoor. Dat geeft 'n beetje oflaaiing. En de kindere en kloinkindere weune allegaar betrekkelijk kort in de buurt, op Soibekarspel en Blokker. Ze kome veul bai Gerritje en dat vindt ze erg foin, deer lubbert ze van op. En mit de telefoon kin ze ook nag best worre. Ja, ja, we moete Gerritje nag 'n heel toidje houwe, om van toid tot toid in 'De Houge Woid' wat ouwe koeie mit 'r uit sloot te halen. Je zouwe Jaap ook nag wel d'rs graag zien en spreke wille, maar dat is verbai. As je indertoid an 'm vroege: 'Jaap Jonker, hoe bin jij an dat pittige woifie kommen?' Din zoid ie: 'Deer hew 'k twei tussenpersone voor nodig had: 'n ouwe zeug en 'n kettevool'.

*) veulen van 'n hit.

West-Friesland
Oud & Nieuw (2001)
Wat de commissie in 1940 niet gelukte

Vierkant 2013
Nummer 2 (Juli)

Vierkant 2013
Nummer 2 (Juli)

Vierkant 2013
Nummer 2 (Juli)