Bibliotheek » De Speelwagen » 1946 » No. 10 » pagina 283-284
Eerder verschenen in 'De Speelwagen',
1e jaargang,
1946,
No. 10,
pagina 283-284.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.
Auteur: A. C. Ter Horst-Hoekstra.
Wullem en Grietje binne in de rouw, heelekendal in 't zwart. Grietje doet er zwarte zaien kaper op mit
de groate luifel. Ze stane klaar voor de begrafenis, zien je, van Grietjes Vader. Ze snoft de leste dage
of tig en toch is ze bloid, dat ie nou maar haald is, nou is ie uit z'n laien, zoo'n
harder.1
Deer kome ze den mit peerd en kar te Andoik an. Het sterrefhuis loikt wel een blindeman mit die lakens voor
de glaze. In de weuning is de spiegel omkeerd: bai 'n dooie past gien oidelhoid. Ja, ja, zoa binne ze te
Andoik.
't Doet Grietje goed, dat ze weer deres bai der fermilie is, alliendig te bot,2
dat Vader niet meer leeft. As domenie 'n hartig woordje sproken het, hoor je wat gestommel in de hos, de
anspreker vanzellef mit z'n begrafenisgezicht, en mit 'n grafstem verkondigt ie, dat "de toid verstreken
is". Nou wordt de kist deur de bure het huis uitdroegen en op de boerewagen zet, weer guster 't hooi nag
mee reden is, maar, hai is vanzellef goed ofskrobd. Een laken wordt er over de kist loid en dèn neme de
neiste bloedverwante plaas an 't houfdenend. De veerdere fermilie zit meer nei 't onderend toe. Bure en
vrinde loupe mee in de sombere stoet, lienigan nei 't kerrekhof. Grietje voelt er niks op der gemak. Is
't ok niet bar, op de doadkist van je Vader te zitten, maar, ja, hier, te Andoik, houwe ze nag altoid an
't ouwe vast.
Nei de begrafenis keere ze allegaar nei 't sterrefhuis terug voor 't begrafenismaal. En dèn moete Wullem
en Grietje weer noadig opperdan, op huis of. Wullem kin der maar niet over uit, dat ze te Andoik de
mensche nag maar altoid begrave mit 'n hosklos. Maar Grietje zoit: "'s Lan(d)s wois, 's lan(d)s eer".
A. C. Ter Horst-Hoekstra
1 't is zoo'n harder = 't is zo'n tobber
2 te bot = jammer
Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.