Bibliotheek » De Speelwagen » 1949 » No. 8 » pagina 233-234

Feest in West-Friesland

Eerder verschenen in 'De Speelwagen', 4e jaargang, 1949, No. 8, pagina 233-234.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.

Proloog, uitgesproken door Cathrien Burger op de feestavond
van het Historisch Genootschap „Oud West-Friesland”.

En toen die dag de zon mijn land bescheen
en het deed leven door zijn kleuren glans en diepte te verlenen:
de zilverbaan op zee, het graangoud en het rood van pan en stenen,
maar bovenal zijn groen, waarom het wordt geroemd en dat op het palet
wel duizend tinten teer en duizend hard bezet-
die dag dan was het feest!
                                  De kind'ren van mijn land, met liefde in hun harten
om wat het hun steeds gaf aan vreugde en geluk, maar ook aan leed en smarten
zijn in de oude stad met velen saamgestroomd
en staan bewond'rend stil daar waar de schoonheid droomt.
Zo zien zij heel hun land: met eerbied voor wat vroeger werd geschapen:
hetzij een noob'le bouw, 't zij kleding, munt of wapen,
al wat zijn zuiv're vormen dankt aan ambachtsliefd' en simp'le smaak
is hun een blijdschap.
                                  Het bewaren werd een zaak
die hen vereend heeft in een band, die vijf en twintig jaren
aan inzicht wijs beleid, aan eerbied zorg deed paren.
't Genootschap in die tijd heeft metterdaad getoond
hoe 't werken voor wat ons nog bleef de grootste moeite loont;
het heeft het volk van dit gewest opnieuw willen doordringen
van wat het waard is in zichzelf; van al de goede eigen dingen,
van d'eigen kracht en d'eigen ziel, die het vaak achteloos miskent
of lijkt te schuwen.
                                  Want vast beseft het, dat alleen zichzelve kent
wie weet, hoe in zijn streken is geleden en gestreden; wie begrijpen,
dat de volle oogst der tijden slechts kan rijpen
voor wie de taal verstaat, die vóór ons werd geschreven en gezegd,
geschilderd of gebouwd.
                                  En in ons heerst de wil, nu wij de vruchten tellen
van d' eerste kwarteeuw werk, om dankbaar vast te stellen
dat zij, die eens hun stem verhieven tot het sluiten van deez' band
een goede dienst bewezen aan 't Westfriese volk en land.
De dood nam velen weg, maar let ons niet om hier te danken
een Brouwer, Portegijs, Schuurman, Van Balen Blanken
en zoveel and'ren, die de zin van 't „Wie zijn voorgeslacht niet eert”
hebben begrepen en verstaan.
                                  Zij waren „hun naam weerd”
en ik breng allen, die de lijfspreuk van 't Genootschap trouw betrachtten
voor d'arbeid grote huld.
                                  Dat in de toekomst nieuwe krachten
gereed staan voor dit werk, opdat dit land zijn levend schoon behoud'
en aan de eigen geest en sfeer met liefde wordt gebouwd.
West-Friesland twijfelt niet! Laat dus Uw feestlied horen,
rijdt aan met sjees en kar, trekt kleurrijk op naar Hoorn,
laat spel en dans en lied en 't leutig woord, dat in de streektaal wordt gesproken,
doordringen tot Uw hart. Dan blijft het beeld van 't land, gedoken
achter dijk, of deinend naar de boomrand, waar een torenspitsje even
omhoog rijst, vast bewaard.
                                  En van Uw mond klinkt: „Dat West-Friesland leve!”

M. Hemmer

Weblog Uit en Thuis
25-11-2013: Cursus kap naaien, het nieuwe kwartetspel en ...

Stukkies uit Skroivendevort
2020 (nummer 4)

Westfries Biografisch Woordenboek
Ligthart, Dirk
(1933-2020)

Ach Lieve Tijd
18: Westfriezen en hun buren