Bibliotheek » Liederen en voordrachten van vroeger

De klompies

De klompies benne terecht
Op het verzoek om de tekst van de voordracht De Klompies kregen we twee reacties.
De inhoud komt op hetzelfde neer, maar de teksten zijn toch verschillend.
Hieronder de beide voordrachten. Dank aan de inzenders!

Goeieneivend, allegaar tesamen
wat hewwe jullie hier een skik!
Ik docht: ik loop 'rs efkes binnen,
want weer skik is, deer bin ik.
Ja, jullie zelle wel zegge:
‘Jíj hewwe je toid aars had.’
Maar vroeger kon ik niet,
toen 'k in de kloine joôs nag zat.
Ik hew 'r tien, da's gien gekhoid,
allegaar zo in 't verskiet.
Ja, den komt 'r heêl wat koike,
ik gun 't 'n aar den ok niet.
Moin man, dat was zô'n prusser!
Een koetje of acht en den wat bouw,
en den hillegaar gien cente,
den raak je wel d'rs in 't nauw.
Ik was bloid as alles weer te bed leê,
en ieder had weer zain gerak.
Den gong 'k de klompies telle,
in 't hossie, op moin gemak.
Maar 't was 'ris op een eivend,
deer was ien paar te kort.
Hoe of 'k ok al telde,
't wás en 't bleef vort.
Ik zee: ‘Man, jij mot 'ris koike,
d'r is ien paar te kort.’
Hai zoit: ‘Leit moin maar d'ris telle,
gaan jij maar d'ris efkes vort.’
Moin man an 't tellen: ‘Ien, twei, drie paar,
vier, voif zes, zeuven paar, acht, negen…
Ja, vrouw, ien paar dat is 'r niet.
Ik mis 't kloinste paartje,
da's 't paartje van kloine Piet.
Ik hew 'm toch z'n stikkies geven,
hai zat in 't hoekie bai de kast,
den mot-ie later vort gaan weze,
tóen was-tie d'r, da's vast.’
Wai an 't zoeken in de skure,
op 't erf en in de boet,
bai de ierpoel, bai de bure,
ja, zelfs in 't hokkie bai de toet.
Nergens, nergens was oôs Pietje,
gien geluidje wier d'r hoord.
Ik liep 'r al van te grienen,
mens, mens, wat was ik beloord.
Ik gong toe maar weer nei huis toe,
en deer was 't 'n lawaai.
't Kwam uit de bedstee in de koejes,
een spektakel en 'n kabaal!
Ze sliepe deer altoid mit z'n drietjes,
Jan en Kees en kloine Piet,
maar ik was veself niet woizer
of oôs Piet, die was 'r niet.
Ik zee: ‘Hoe zel 't nou weze
ik bin evegoed al zo akelig naar,
en den jullie nag zô'n herrie,
koppe dicht, hoor, allegaar!’
‘Ja, dát denk 'k ok’, zoit Jantje.
‘Wai make hier voor niks gien pret,
oôs kloine Piet, die skopt oôs,
want hai lait mit klompies an te bed!’
Nou, ik bloid, da' begroip je,
wég was opiens al moin verdriet!
het beddegoed zat vol met prut, oôr,
maar een standje kreeg Piet niet!'

De klompies

Goeieneivend allegaar tesamen
wat hewwe jullie hier een skik,
ik docht ik loop 's effe binne
want weer skik is deer ben ik.
Ja, jullie zelle wel zegge :
jij hewwe je toid aars had,
maar vroeger kon ik niet
toen ik in de kloine joôs nag zat.
Ik hew er tien, 't is gien kloinighoid
allegaar zo op mekaar
en hêlegaar gien cente
nou den gaat 't welders raar.

M'n man was ok maar zo'n prusser
een koetje of acht en den wat bouw
d'r komt heel wat boi koike
den wil je welders an de sjouw.
Ik wist ok welders niet hoe'k ‘t had
al die joôs zo om je bien
en al dat werken, al dat naaien
gun 't werkelijk an genien.
‘k Was bloid as de dag om was
en alles was weer goed en wel,
want dat spande d'r om, hoor
ik raakte welders van de rel.
As den alleman te bed lag
's eivends na de warme prak
gong Jan altoid de klompies telle
in de hos op z'n gemak.
Maar 't was ‘rs op een eivend
hai was deer en hai bleef deer maar.
Ik zoi op slot: “nou Jan, weer bloif je?”
Hij zoi: “Ja, vrouw, 't zit zo raar.
Ik tel al zeuven kere over
maar d'r is ien paar te kort.”
Ik zoi: “Leit moin maar d'rs effies telle.
Gaan jij maar d'rs effies vort.
Ien, twei, drie, vier, voif, zes, zeuven, acht, negen en niet meer
Ja man, ‘k zie de kloinste klompies niet
De kloinste klompies
Dus, das Piet.
Ik hew hem toch z'n stikkies geve
Hai zat in 't hoekie boi de kast.
Den moet 'ie later vort gaan weze
Want toe was 'ie d'r, das vast.”
Nou woi zoeke, roepe, koike
Op 't urf en in de boet
boi 't boenhok en langs de sloôt
En boi 't hok van de toet.
Nergens, nergens was oôs Pietje
Gien geluidje werd er hoord
Ik liep er van te drensen
Mens, mens wat was ik beloord!
Ik ben maar weer naar huis toe gaan
Deer was 't een leven en lawaai
't kwam boi de koejes vandaan
Een geskreêuw en een poehaai
Ze sliepe deer altoid met z'n drieën
Jan, Kees en kloine Piet
maar ik was vezelf niet woizer
of oôs Pietje was ‘r niet.
Ik zoi: “Hoe zal 't nou weze
‘k ben evegoed al zo vreselijk raar
En jullie nag zo'n ruzie
Stil, koppe op mekaar.”
“Nou dat denk ik ok”, zoi Keesie
“We make hier voor niks gien pret
Piet die skopt oôs, dat snotjoôn
loit met z'n klompe an te bed!”
Nou, ik bloid dat begroip je
weg opiens al moin verdriet
't beddegoed was puur met prut, hoor,
maar een standje kreeg oôs Pietje niet.”

Kroniek van
West-Friesland
Juli 1969

De Westfriese Molens
Molen De Lastdrager
Hoogwoud

Westfriese Gatenkaas
III. Algemene en Politieke Geschiedenis

Ach Lieve Tijd
18: Westfriezen en hun buren