Bibliotheek » Liederen en voordrachten van vroeger

Verbeêlding

't Was konkeltoid, Piet kwam van 't land. ‘Jaan’, zoi die, ‘wat is 't heet,
'k wou wel wat dunder hemdrok an, ik ben deurnat van 't zweet.
Zoek 't derekt maar effies klaar, dut is zo dik en stoif.
'k Hew, da's eerlijk waar, gien droge dreid meer an m'n loif.’
‘Halfweg de week skoôn goed’, zee Jaan, ‘dat is nag nooit vertoônd.
Wacht zaterdageivend nou maar of, den moet je toch verskoônd.
Wat dalijk een behoeftighoid, jij hew ok altoid zok.
As 't ien dag effies loeker is, al klere uittrekke ok.

Gelukkig dat ik woizer bin, aars liep 't lillijk fout.
Op 't weer ken je gien donder an, 't is murgen soms weer koud.
Denk maar wat beter om je loif, zo dun bin jij niet wend.
Demie de koud te pakken, ken je broede zonder end.
Je houwe 't deuze week nag an, deer is de kous mee of,
ik hew de kamer net op stel, 't raakt alles onder 't stof.’
‘Die kamer’, zoi Piet, ‘dat is een kruis, wat geeft al die pietlut?
Al zet ik deer maar ien bien in, bin jij al op redut!

Jij moste zelf de hêle dag maar d'rs in 't zontje staan,
den haalde je ok je dunne goed wel weet ik weer vandaan.’
‘Nou, 'k zal 't wel klaarzoeke’, zoi Jaan. ‘Gaan demie maar nei voor.
Den trek je 't deer maar efkes an, maar niet zo stuive, hoor!’
Ze gong metien maar overend en lag een hemdrok klaar.
Toe 't konkelen dein was, Piet nei voor, dat was gauw voor mekaar.
Met stoffer en blik en droge doek Jaan op de kamer an,
maar toe ze deer beginne zou, begreep ze d'r niks van.

Gien vuiltje lag 'r op 't karpet en 't hemdrok – weer was dat?
Maar wil je wel gelouve dat Piet 't zelf al opruimd had?
Deer keek ze den toch groôt van op, dat had ze toch nooit docht
en nou begreep ze d'r oigen niet, weerom 't eerst niet mocht
en 't speet 'r dat ze 'm ofgrauwd had, 't gaf oigelijk gien pas
dat z'om dat magere hemdrok nou derekt zo noidig was.
Nou ja, ze had 't ok zo drok, den zô'n ampartighoid,
as ie 't een zaterdag vroegen had, den had ze d'r ok niks van zoid.

Dus toe Piet thuis te middegen kwam, was Jaan weer goed in 't zin
en Piet was 't ok vergeten, want hai kwam d'r fluitend in.
‘Nou?’, vroeg ze, ‘is 't zo beter, Piet?’ ‘Ja’, zoi die, ‘ik zweet wel wat,
Maar toch niet half zo erg as toe 'k dat dikke kreng an had.
Maar 't loikt wel of ik groeid ben, Jaan, dut is m'n niet te woid.’
‘'t Rekt wel’, zoi Jaan, ‘skoôn broiden goed het dat toch eerst altoid.’
Maar daagsternei en vroidegs weer zoi Piet: ‘'t Is toch een last,
Dat hemdrok, Jaan, dat bloift maar krap, 't ken temet niet vast.’

‘Verbeêlding’, zoi Jaan, ‘maar alla, al gaan we aans te bed,
trek je 't zolang maar effies uit, dat ik een knoop verzet.’
't Wier bedtoid, Piet 't hemdrok uit, Jaan had 't dadelijk beet,
maar toe ze deer vol oiver net de tweede knoop ofsneed,
zoi Piet bedremmeld: ‘Ho maar, Jaan, ik denk dat 't zo wel ken.
Ik loik nou wel te mienen dat ik toch zo dik niet ben.’
Jaan keek over de bril nei Piet, maar skoôt toe in een lach.
Ze zoi: ‘Ik hew 't allang al zien. Kom nou maar voor de dag.’

Piet kleurde an z'n ore toe, 't was ok wel wat kras
Dat ie 't dikke anhouwen had en toch niet heit meer was.
Hai miende 't stiekem uit te doen, maar dat kon nou niet meer.
Jaan zoi: ‘Geef maar een kwartje, Piet, den zeg ik 't niet weer.
Piet praat nou nooit meer van dun goed, want den zoit Jaan zovoors:
‘Verbeêlding, Piet, is erger as de derdedaagse koors!’

Kroniek van
West-Friesland
Juli 1970

Weblog Uit en Thuis
22-1-2018: Voor het behoud van cultureel erfgoed is krachtenbundeling noodzakelijk

Stukkies uit Skroivendevort
2020 (nummer 2)

Weblog Uit en Thuis
22-3-2022: Koninklijk bezoek maakte feestelijke heropening Molen Ceres ...