Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 4 van de 29-ste jaargang (2017) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Bloid weze

Buiten is 't koud. De herrest komt 'r an. De joôsies hange hullie regenjassies an de kapstok in de gang van 't skoôltje. Klompies en leersies worre d'r onder zet. 'n Deêl van de purkies heb 'n tassie mee met sloffies. Lekker drouge biene houwe ze zô. D'r glist al 'n stel uithoinig over 't zoil in de gang.
Juf is al in de klas, as alleman lenigies-an binnenkomt. D'r is skik en bloid gelach. Deer ziet juf Marianneke binnenkomme. Ze koikt juf gland an. Heur wankies benne roôd. Juf koikt naggeres en wat langerder nei 't moidje. D'r is wat met Marianneke. Aars gaat ze altoid geloik in de kring zitte, maar nou komt ze op juf of. Juf koikt goed; ze loupt ok aars as aars. Den ziet ze 't; Marianneke heb nuwe sloffe! En gien gewône, zôas de meiste hewwe, maar mooie, blauwe petoffels, met bai de tône 'n hazesnoet en hazeoortjes. Wat stapt ze kuin en ok 'n tikkie skimmelig op juf of.
‘Marianneke, wat 'n schitterende pantoffeltjes met zulke mooie haasjes!’
Marianneke straalt! Juf heb ze zien! Wat is ze bloid. Ze gaat huppelend de kring in en ze leit ze nou an de are joôsies zien.
't Is 'n goeie start van 'n herrestige dag.

Anja Zander, Winkel

Sunterklaas

't Sunterklaasfeist staat meist as 'n groôt feist voor de kloine joôs. Deêls is dat wel zô, maar ik bekoik dat toch ok effies aars.
Dat ik nag kloin en niet gortig was, vond ik die sunterklaastoid hillegáár gien mooie toid. 't Was onwois spannend.
Toendertoid, al liep 't teugen oktober, begon 't gelazer al. D'r werd zoid, dat Sunterklaas alvast 'n zoôtje luisterpiete dut op stuurde, om alle joôs in 't snotje te houwen. Al dee je den wat fout, werd dat in't grôte boek skreven. Den zou Sunterklaas welders koike wat of ie met sommige raddraaiers an most, al kwam ie langs. Ja, de verhale ginge, dat, al had je 't heêl bont maakt, hai je meeneme zou nei Spanje. Deer maakte ze den peperneute van je.
Nôh, 't zou je toch beure! Dat werd voor moin van toen of an leve met geknepen bille.
Teugenan voif dezember kwam de knoiperd echt op de steert. Sunterklaas op skoôl, dat ging nag wel, den was je met 'n hêle groep.
Maar al kwam die kirrel met 'n stuk of wat van die swartjanusse bai oôs thuis, most je vezelf bai 'm op 't skavotje komme. Den werd 't nag stroid tussen twoifel en gelouf. Want al bekeek je de goedhoiligman d'rs van dichtbai, zag je de hillestiekies om z'n ore zitte om z'n beerd op z'n plaas te houwen.
En dat boek weer dat al jouw misstappe in beskreven stonde, leek verrekte veul op die dikke knurft weer of moeder veul in zat te lezen. Gien wonder dat je den bai je oigen dochte: Wor ik nou bedonderd?
Maar goed, al bleef de straf alliendig bai 't zingen van ‘Zie ginds komt de stoomboot’ of zuks, den kwam de boel verloupig tot bedare.
Effies maar, want Sunterklaas had nag 'n oizer in 't vuur. Al hadde wai docht dat ie op zeuven of acht dezember de kuierlatte nei Spanje neme zou, hadde wai 'n teugendaaier. Want wat dee die gluperd? Hai zee, dat ie voor de sekurighoid nag 'n zoôtje van die spionne tot ommerdebai kerst hier achterleite zou. Dat as wai onderwoil weer 's puur donderstraalde, konne ze je as nag an je steert pakke en meeneme.
't Trauma dat moin kloine jôze zieltje in die jare oploupen het, is later heêl, heêl lenigies-an overbeterd.

Kees Boukens, Lutjebroek

Kaarte

De kaartestroom is weer begonnen
met goeie wense voor de kerst.
Soms is 't adres met 't handje skreven,
Maar ok 'n sticker doet 't best.

D'r komme hêle mooie kaarte,
die benne met veul liefde maakt
met knipwerk, plakke en bordure.
Je snappe dat dat moin wel raakt.

D'r benne ok gekochte kaarte,
dat neemt vezellef minder toid.
't Ken gerust 'n mooike weze
as zô'ntje op je deurmat loit.

Maar wat ik mis bai heêl veul kaarte:
'n beetje andacht voor mekaar.
Weer bloift de echte kerstgedachte,
zô an 't end van weer 'n jaar?

Benne de feistdage wel prettig,
is 'r geluk in 't nuwe jaar,
hoe was 't ouwe jaar bai hullie,
hadde ze 't pittig voor mekaar?

Hadde ze deer 'n poppie kregen
of was er net weer veul verdriet?
Of konne ze 'n huisie koupe
en lukte dat bai hullie niet?

Was ziek en zeer deer an de orde,
of ging 't deerô juist heêl goed?
Om zuk 'rs effies an te roeren,
dat beetje andacht doet zô goed.

Gaan deer nou maar d'rs goed voor zitte
en skroif wat pittigs op de kaart.
Je zelle zien hoe bloid ze benne:
'n kaart is zô nag veul meer waard.

Riet Kuin-Ooijevaar, Wervershoof
(idee Anneke Molenaar)

Nuw jaar

't Is weer 'n nuw jaar, dat, toid voor nuwe dinge.
Om 'rs op 'n sport te gaan of in 'n koor te zingen.
Weer je toen van zoid hewwe: ‘Dat komt 't are jaar’,
deer ken je nou mee an de bak, den is dat ok maar klaar.

't Is weer 'n nuw jaar, dat, toid om op te houwen
met rouke, drinke, roddele, je bukkie vol te stouwen.
Weer je toen van zoid hewwe: ‘Ik stop 't are jaar’,
dat moet je den nou echt 'rs doen, aars bè je de segaar.

't Is weer 'n nuw jaar, dat, weer 'n jaar de toid.
't Ouwe is weer over, en al maakt dat sip of bloid,
dut jaar brengt ok wat nuws, hai zingt z'n oigen wois,
maar ok weer wat vertrouwds vezelf, as regen, zon en ois.

't Is weer 'n nuw jaar, ik houp 'n hêle best.
Dat wens ik nou 'n ieder. En dat julle voor de rest
de dage van 't nuwe jaar beginne gaan met dinge,
of as dat soms nag beter is, je oigen te bedwingen.

Martine Meester-van Groningen, Abbekerk