Creatief Westfries » Stukkies uit Skroivendevort » 2014 » nummer 4

Stukkies uit Skroivendevort

Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 4 van de 26-ste jaargang (2014) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Dat koupe wai niet!

Jans en Arie moste nei de grôte stad. Jans had al d'rs alders poeperd dat ze niks meer had om an te trekken en Arie most om nuwe skoene. Dat 't most beure.
'Nôh,' zee Arie, 'bai de ien moet je betale en de aar moet je geld geve. We kenne 't wel in de Waard of denk? Den hè je ok die temptasie van dat parkere niet'. Dat hullie met de fiets d'r op an.
Bai C & A hong vezelf zat. Mooi maakt en dein en voor 'n skeet en drie knikkers. Dat die koup was gauw slôten. Ok Arie had in 'n poep en 'n zucht nuwe sandalen kocht.
Met de fietstasse vol weer op huis an, bedocht Arie nag 'n boskip.
‘Jans, we moste nag effies bai Kooy an gaan. Die het zukke merakele slaplante, die kenne bedat alweer onder 't glas.’ Dat zôdoende snorde ze ok nag effies de Beukenlaan op.
In binnen was deer heêl wat te koik. Zeg maar dat deer meer spulle wazze den dat Arie tuin had. Maar goed, Arie was al zô bloid as blik met de slaplante. Rechtdeur, in 't achterend, deer wazze hêle grôte betonnen bakke bouwd met 'n sloôt water d'r in. Dat 't stel deer op an skotterde, krege ze in 't snotje dat deer visse in houwen werde. Mooie visse, 'oor! Oranje en zwart met oranje en nag alderhand are kleure. Met 'n skeef oug had Arie alders geneven de are mense op 't bordje met proize keken. Deer sting: Kooikarpers vanof € 400,00 't stuk. Dat Arie zee:
'Noh vrouw, dat koupe wai niet, 'oor, da's moin te gortig, dat ete wai d'r niet an of.

Cobi van der Gragt-Kalverboer, Hensbroek

Loupende vort

Ze buurte alle dage,
't hêle parkie rond.
Twei buvrouwtjes uit Skagen,
met baaiegaâr d'r hond.

Ze loupe deer te teuten,
ze hewwe altoid praat.
Die buvrouwtjes uit Skagen,
je wete hoe zuks gaat.

De hondjes doene renne
en snoffe an mekaar.
De buvrouwtjes uit Skagen,
die klesse allemaar.

Nou zien ik ze weer loupe.
Weet je wat moin begroôt?
Van ien buvrouw uit Skagen
is 't hondje zommaar doôd.

De âre hond is selsig,
bar nôzelek om te zien.
Twei buvrouwtjes in Schagen
en 't beisie loopt allien.

Gien maat om mee te spoken,
z'n ougies stane dof,
tript pittig mee deur Skagen,
maar 't mooi is d'r van of.

Tot hai d'r tussenuit kuit.
De woifies, gien meléur,
die drutele in Skagen
en kleppe eêuwig deur!

Dita de Haan-van Rooij, Schagen

't Gehoimpie van Thois

‘Weer is moin dat ouwe briltje,’ vraagt Thois an z'n vrouw Lies, 't glas is uit deus, zien.’
‘Nôh, struun maar effies in 't rommellaatje, deer loit ie, denk,’ is 't antwoord.
Thois het gien geduld om te zoeken en roept altoid metien z'n vrouw.
Lies kiepert 't laatje om:
‘Hier is je fok, Thois.’ En ze doet metien 't laatje oprôde. 'n Ampart hussie dat weg ken en de rest doet ze d'r weer in.
Weerom loit Lies dat skaverottige doôsie met dat stikkenige klokkie weer in 't laatje en niet bai 't weggooi-zooitje?
Koik, dat zit zô.
Toedat Thois van de ambachtskoôl kwam, ging ie as timmermansknecht nei 'n baas te werk. Voor 10 golden in de week. Al kwam Thois zaterdegs thuis, stond z'n moeder klaar om 't loônzakkie an te pakken en den kreeg ie ien golden zundegcente van d'r. Dat is voor zô'n werkende joôn niet veul. z'n moeder docht zeker dat ie d'r altoid nag toverballe voor kocht. Nei 'n week of wat had de baas deur dat ie niet zômaar 'n krullejoôn annomen had, maar 'n slachteg baasie dat ok naggers verlegen poestig was.
‘Koik Thois,’ zee de baas, ‘ik geef je twei golden meer: je benne zô'n handige bliksem.’
Bloid in 't zin en uit 't zicht van de baas haalde Thois de twei golden uit 't zakkie, plakte 't dicht en gaf 't zô an moeder. Van heur kreeg ie weer ien golden.
Zô, docht Thois, dat benne d'r drie in de knip, den ken ik met de are joôns mee de hort op. Nei de film of te ballen.
Omreden dat de baas bang was dat ie nei 'n aar zou gaan te werk, kreeg Thois lenigies-an al meer in z'n loônzakkie. Hai gaf trouw tien golden an z'n moeder en de rest was voor z'n oigen verdoen. Met die iende golden van z'n moeder d'r bai kon ie er nag wat van gare.
Onderdehand hadde z'n kammeraas de ien nei de aar 'n mooi klokkie om hullie pols en zô'ntje deer had Thois vezelf ok wel zin an. Nei z'n werk kwam ie altoid langs 'n goudsmit en deer had ie 'n onwois mooi klokkie zien. Hai liep te prakkiezeren, want hoe doen ik zuks zonder dat moeder deur het dat ik stiekum geld in m'n oigen knip stop.
Toe werd 't nevember. As ik nouweres…?
Hai kocht 't klokkie, liet 't mooi inpakke en vroeg an de goudsmit of ie d'r
Voor Thois op skroive wou. Seives voor Sunterklaas dee hai 't pakkie onder in de tomment bai de are pakkies.Hai had weer net zô'n poin in z'n buk as voorheen voor Sunterklaas omdat ie z'n oigen puur sappel maakte, want wat zouwe de broers en zussies d'r van zegge. Uit de pakkies in de tomment kwamme net as are jare: wante, sokke, een trui en voor ientje zômaar 'n boek en ok vezelf nag wat smikkelderai. Toe kwam dat kloine pakkie met 't klokkie uit de tomment.
‘Voor Thois,’ zee moeder leukig. Ze draaide 't om en om, maar Thois pakte 't gauw uit heur hande.
‘Dat ben ik,’ en hai pakte 't koeterdekoet uit en zee:
‘Nôh, wat mooi!’ Hai dee 't metien om z'n pols en riep:
‘Dank je wel, 'oor, Sunterklaas!’ d'r werd deur de are femilie niks zaid, maar an de gezichte kon je ofleze: van wie het Thois nou zô'n mooi klokkie kregen??

Fien Keesman-Mastenbroek, Enkhuizen

De luie stoel.

Al was je louf en je woue 'n tukkie doen of effies ampart van 't volk zitte, den hadde we thuis ‘de luie stoel’.
Sommige zeeë deftig: ‘heerdstoel’, maar wai hadde genog an 'n luie stoel. Nei de oorlog stinge zukkers in de kamer van meist alle huize.
'n Grôte leige stoel met twei dikke kussens met binnenvering d'r in. Hai sting geneven de skoôrstien. De rugleuning kon met 'n stok in drie stande zet worre. Bai oôs deed ie overal dienst voor.
Vader lag d'r in voor 'n tukkie nei 't middegeten vezelf. De rugleuning op z'n achterste stand en 'n kamerstoel d'r voor om z'n biene op te leggen. Zô zat ie geloik ok voor de warme kachel en zakte-n-ie al gauw of, met gesnurk en al d'r bai.
Da’k 'n jaar of drie was, klom ik wel bovenop 'm, as ik 'm van me moeder wakker make mocht.
Tône kriebele, op z'n kniese wuppele. Al was ie wakker den tilde-n-ie m'n op met z'n sterke arme. Wat 'n klucht, ik gille en hai lache. Had ie èrg veul zin, den gooide-n-ie moin nag in de lucht ok. Wonderlijk dat je zuks aldeur nag onthouwe.
Die luie stoel was ok welders 'n kermisbed. Al was je briek, den liet moeder de rugleuning zakke en lag die op 'n stoof of leige kruk en de twei dikke kussens achter mekaar. 'n Kloin kussentje d'r op voor je houfd en de wattedeken d'r over. Zô kon je languit op je zai legge en was je evezôgoed bai 't volk.
Maar 't mooiste vond ik die luie stoel al wazze d'r gaste. De rugleuning ging den rechtop, zelf 'r in zitte, soms ok met z'n tweien. 'n Plank over de rechte armleunings vóór oôs as tafelblad. Beker ranja met 'n koekie, of warm ete uit 'n diep bord, je konne mooi anzitte en de hêle boel volge.
Gewoôn d'r in zitte te kleuren mocht ok, maar den wel alliendig, aars was 't te krap. Wat voelde je je roik, lekker in zô'n grôte, zachte stoel. Dat was den jouw wirreldje.
Maar zôas 't end jare zestig overal ging: oôze kamer werd verbouwd, en d'r kwam 'n bankstel. De luie stoel, met de versleten kussens, ging d'r uit. Hai paste niet meer tussen de mederne meubels.
Nôselijk vezelf. Later hew ik welders docht: die stoel was nagal recht-toe-recht-an, ik had 'm wel opskildere kend in blauw en roôd en geêl. Nuw dekkie om de kussens: den had ik m'n oigen Rietveldstoel had!

Diny Kreuk-Breed, Hoogkarspel

Stukkies uit Skroivendevort
2014 (nummer 2)

West-Frieslands
Oud & Nieuw (1987)
Jan Pieterszoon Coen

Westfries Biografisch Woordenboek
Boer de, A.P.
(1905-1998)

Westfries Biografisch Woordenboek
Noordeloos, Pieter
(1887-1962)