Portret en Leeghwatercode

Woensdag voor de laatste keer geposeerd in de kerk van Kolhorn. Met dank aan Barbara Donker die drie keer mijn kap zette en me ook een aantal sieraden leende. Schilder Johan Hosmus is echt een aquarelkunstenaar. Het is een wonder om te zien hoe hij bepaalde effecten bereikt. Penselen, water, een doekje als een tovenaar mengt hij, dept en poetst. En dan natuurlijk kijken aldoor maar kijken. Het portret is nog niet klaar. Johan gaat thuis de achtergrond en de japon verder afschilderen. Dan worden de kleuren nog dieper en rijker. Ik ben benieuwd.
Na verjaardagen en een gezellige Sinterklaasavond gisteravond naar de Beemster getogen. Daar werd in het kader van het Jaar van het Religieus Erfgoed de voorstelling De Leeghwatercode opgevoerd. Een soort rijdende/lopende voorstelling, want het publiek werd met bussen vervoerd naar vier kerken: in Noord-Beemster, Schermerhorn, Oosthuizen en West-Beemster. In de bus was er uitleg, soms middels toneelspel, over religieuze zaken als de Wederdopers en de beeldenstorm en over de plannen van Leeghwater om de Beemster droog te malen. In iedere kerk werd een aspect uit de historie belicht en uitgediept. In Schermerhorn stond bijvoorbeeld ‘brand en vuur’ centraal. Drie keer was er brand in het dorp en ook de kerk werd niet gespaard. De prachtige gebrandschilderde ramen werden na een brand weer hersteld en schoongemaakt. De voorstelling ging over het feest ter gelegenheid van het feit dat de ramen weer in oude luister hersteld waren. Wij de bezoekers figureerden als de gasten op dit feest. Iedereen kreeg bij binnenkomst een hoed op en een welkomstdrankje + - hapje (aangeprezen als gefermenteerde walvishuid). Het geld voor de restauratie van de verbrande kerk verkreeg men door de heffing van accijnzen. Daarover zongen de bouwers een lied: 24 stuivers voor elke ton bier en 3 van de zakke graan maakt dat wij nu Gods Hoogte in konden gaan. Daarna volgde een lied over de walvisvangst: de heilige walvispolka. Als apotheose de onthulling van de ramen. Eén voor één werden de ramen belicht, de ladyspeaker gaf uitleg en vier jonge vrouwen zongen en dansten vervolgens. Ze brachten moderne liederen ten gehore waar vuur en vlam een rol in speelden. Ten slotte klonk de roep van hoog uit de kerk: ‘Brand!’ Opgezweept door de toneelspelers vluchtten we de kerk uit. Al met al boeiende, maar soms vervreemdende ervaringen, ook in de andere drie kerken. Alle voorstellingen zijn uitverkocht, dus ik kan u niet aanraden ernaar toe te gaan. Veel zangers, musici, dansers en toneelspelers deden mee, onder leiding van een professionele regisseur en een muzikaal leider. Al kijkend en luisterend bedacht ik of zoiets ook in West-Friesland mogelijk zou zijn. Van locatie naar locatie gaand, waar zich historische taferelen afspelen. Ook met muziek en zang, dans, toneelspel en vertellingen bijvoorbeeld. Zou een schitterend initiatief zijn! En weer eens iets nieuws!
Zaterdagmiddag 13 december vanaf 14 uur signeer ik bij boekhandel Plukker in Schagen m’n nieuwe boek ‘Een oigen geluid’. Voor iedere bezoeker ligt er een West-Friese kerstkaart klaar. Ook wanneer u geen boek koopt, bent u welkom. Een bezoekje met een praatje vind ik gezellig! Tot ziens!

Foto 1 en 2: De pose en het voorlopige resultaat.
Foto 3: Het muzikale theaterevenement 'De Leeghwatercode'. In de kerk in Schermerhorn fungeerde het publiek als gast bij een feest.
Iedereen kreeg daarom een hoed, die direct opgezet diende te worden.

Ina Broekhuizen-Slot

Andere artikelen op deze website:

Hé, is dat Westfries?

225. De kippen lopen allemaal te eizen (voedsel zoeken en oppikken).

Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.

© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.