Het loopt tegen kerstmis...

Het loopt tegen kerstmis en dat merk je aan veel dingen. In de eerste plaats het licht. Het is nu vijf uur ’s middags en al praktisch donker. Alle lampen op, straks de kaarsen aan voor wat sfeer.
In de tweede plaats merk je het wat het genootschap betreft aan het inpakken van de nieuwsbrief en de kerstkaarten. Dat gebeurde vrijdagochtend. Met een vertrouwd koppel inpakkers werden de nieuwsbrieven en het verzoek om betaling van de contributie vlot en in een plezierige stemming in de enveloppen gedaan. U vindt het dinsdag in uw brievenbus!

De prijs van de kerstbomen in de
Zuidermeer hangt af van hun grootte.
Adelbert Schagen bepaalt met de lat
de prijs.

In de derde plaats wordt het tijd om een kerstboom te kopen. Op pad dus! Kleine witte bordjes, met daarop het woord ‘kerstbomen’, wijzen ons de weg naar de Zuidermeer. Achter een grote schuur is een hoekje land waar tientallen kerstbomen groeien in de West-Friese prut. En pruttig is het, grote bonken aan onze laarzen. Maar dat maakt het wel levensecht. Eigenaar van deze sparren is Adelbert Schagen. Van hem kopen we een fraaie blauwspar. De hoogte van het aankoopbedrag is afhankelijk van de hoogte van de boom. Met een lange lat, waarop de prijzen geschreven staan, wordt de boom gemeten en kan de koper zien wat hij of zij betalen moet. Goed voorbeeld van West-Friese duidelijkheid.
Ook is het de tijd van kerstoptredens. Deze week twee keer verhalen en rijmen verteld (in het West-Fries uiteraard).

Het loopt tegen kerstmis.... en dat is ook een tijd van bezinning en inkeer. Hoe is het gelopen dit jaar? Wat ging goed, wanneer maakte je fouten of verviel je weer in je oude angsten of vergissingen? Je kijkt terug op mooie momenten, op prachtige zonnige dagen (zoals tijdens de wandelingen langs de dijk deze zomer) en op waardevolle middagen en avonden. Ook is er afscheid en loslaten. Van werk of leven.
Woensdag nam Jos Bakker afscheid als gemeentesecretaris van Hoorn. Namens het genootschap mocht ik hem de hand drukken en bedanken.

Onderweg: molen in de Berkmeer in
december.

Onverwacht kreeg ik ook de kans om hem kort toe te spreken. Ik keek terug naar zijn verleden, naar het bijzondere gezin waaruit hij afkomstig is. Het gezin Bakker uit Onderdijk. Moeder Bakker kreeg vijftien kinderen, waaronder vijf tweelingen. Jos was het nakomertje en toen hij geboren was, zeiden ze: ‘Noh, hai is allien!’
De broers en zussen waren aanwezig, oude foto's gingen van hand tot hand. Uiteraard werd er die middag stilgestaan bij de vele verdiensten van Jos Bakker. Maar zijn basis, het gezin waar hij opgroeide, diende naar mijn idee zeker ook genoemd te worden. Want: wie zijn voorgeslacht niet eert, is zijn eigen naam niet weerd.

Het loopt tegen kerstmis.... Ik hou het kort deze keer met Binnendijks. Er wacht een drukke week. Ik wens u goede voorbereidingen voor het kerstfeest, ontspan en denk vooral ook aan deze wijsheid: een slak en een haas viere tegeloikertoid nuw jaar!

Ina Broekhuizen-Slot

Andere artikelen op deze website:

Hé, is dat Westfries?

721. Kalkedodders zijn kale, jonge vogeltjes, die nog maar korte tijd uit 't ei zijn.

Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.

© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.