't Is ienmaal wel

't Is ienmaal wel, zoide Harmen Kramer. Een waar en wijs West-Fries gezegde, dat betrekking heeft op vrijwel alle dingen in het leven.
Ook voor mij is het bijna ‘wel’ wat betreft het voorzitterschap van het Westfries Genootschap. Dit is de laatste Binnendijks die ik schrijf voor deze website.
Over enkele dagen is de Westfriezendag en dan draag ik de voorzittershamer over aan Jan Smit. Voor het laatst begroet ik iedereen, voor het laatst spreek ik de leden toe, voor het laatst een klap met de hamer als er een besluit genomen is.
Het besluit om me niet meer verkiesbaar te stellen nam ik al vier jaar geleden. Die vier jaar zijn omgevlogen, die acht jaar ook trouwens. Wat is er veel gebeurd!
Een promotie dvd, een kalender, wenskaarten, boeken, pennen, de vlag, een banner, bouwplaten, een kinderboek – van alles is er ontwikkeld en gerealiseerd. Daarnaast ontelbare vergaderuren, even zoveel uren achter de computer, aanwezig zijn bij presentaties, exposities en bijeenkomsten, het overhandigd krijgen van eerste exemplaren van boeken van derden, tentoonstellingen openen, vlag hijsen, het schoonst geheel keuren en ga zo maar door. Ook nam ik het initiatief voor een nieuwe commissie: de Bouwhistorische commissie. De Vereniging van Westfriese Monumentale kerken sloot zich bij ons genootschap aan en ook met het Museaal Textieloverleg werd een overeenkomst getekend.
Dit alles gebeurde in nauwe samenwerking met alle bestuursleden en vaak ook met de bestuursleden van commissies en stichtingen.
Veel dank daarvoor!

Het eerste exemplaar van Stolp overhandig ik aan Henk Sloetjes van de boerderij Welgelegen in Wognum. (Foto Theo Mes)

Wat zul je het rustig krijgen, zeggen veel mensen. Nou, dat valt wel mee. En trouwens: misschien is dat ook wel heel goed. Maar er blijven nog genoeg werkzaamheden over, ook voor het genootschap, en nieuwe uitdagingen kloppen aan de deur.
Bij de presentatie lees ik de proloog uit het boek voor. Na de Westfriezendag ga ik me eerst inzetten voor mijn pas verschenen boek Stolp. Het komt uit in het Jaar van de Boerderij 2013 en gaat over de bewoners van de stolpboerderij Zorg en Hoop. Hoe leefden en werkten de mensen daar, welke verhalen worden verteld, welk geheim waart er rond? Zorg en Hoop is al drie generaties in het bezit van de familie Wit. Maar Klaas Wit, de laatste boer, wil verhuizen. Vanwege de erfenis van zijn oudste broer Jan komen de familieleden in 2006 nog één keer bijeen in de stolp. Aan de hand van karakteristieke voorwerpen worden acht familieverhalen verteld, spelend van circa 1880 tot 1980.

Bij de presentatie lees ik de proloog uit het boek voor. (Foto Theo Mes)

Het boek wordt op vrijdagavond 13 september gepresenteerd bij boekhandel Plukker in Schagen van 19.30 tot 20.30 uur. Ook lees ik dan voor uit het West-Friese gedichtenboekje Een lied over doik. Iedereen is welkom, de entree is gratis.
De dag daarna is het Open Monumentendag en als lid van het OM-comité van de gemeente Medemblik ben ik op 14 september druk met het bezoeken van een aantal van de 46 opengestelde panden in onze gemeente.

Maar eerst: de Westfriezendag, zaterdag 7 september in Schagen.
Ik neem met een weemoedig hart afscheid van al mijn Binnendijks-lezers met het gedicht dat ik ook voorlas tijdens onze laatste bestuursvergadering.

Gaan

D'r benne soms momente in je leven
weerop je wete: 't heb mooi weest, 't is genog
al had je graag nag heêl kloin effies bleven
je neme nou de spat op, ien keer moet 't toch.
Je zegge woinig, koike nag 'rs nei de dinge
't is voor 't lest – 't is of de dag nou wat verkleurt
je voele: deimie benne 't al herinneringe
maar 't is goed zo, 't is nou klaar, ja, 't is beurd.

Want bai ‘beginne’ hoort ok altoid ‘stoppe’
dat is niks nuws, dat is bai iederien bekend
al staan ze allegaar nag an je deur te kloppen
bai een ‘geboorte’ hoort ‘de doôd', bai ‘start’ hoort ‘end’.
Je zegge stiltjes: dag hoor, lieve mense
't ga je goed – wees bloid met ied're dag
wat vrede en gezondhoid wul 'k je wense
geniet van 't leven met vertrouwen en een lach.

En den doen je zacht de deur dicht
en je bloif nag effies staan
koik nag ien keer achterom, maar
je wete: ik moet gaan
't valt niet mee om weg te lopen
bai verleden toid vedaan
koik nag ien keer achterom, maar
je wete: ik moet gaan…

Tekst Ina Broekhuizen

Spreuk op een damhek aan de Koningspade in Hoogwoud. (Foto Ina)

Andere artikelen op deze website:

Hé, is dat Westfries?

85. Als je de hele dag flink gewerkt hebt, ben je 's avonds wel 'ns hooigat (flink vermoeid).

Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.

© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.