Column Enno Neef

Als inwoner van Koedijk op de Westfriese Omringdijk voel ik mij een beetje West-Fries. En als geboren en getogen Alkmaarder (buitendijks) heb ik van kinds af aan met meer dan gewone belangstelling het West-Friese gevolgd. Als gedeputeerde Cultuur van de provincie Noord-Holland is deze belangstelling niet afgenomen, integendeel.

Enno Neef, gedeputeerde Zorg, welzijn en cultuur, Provincie Noord-Holland

Gedurende de looptijd van de Cultuur-nota 1997-2000 heeft zich een aantal belangrijke en ingrijpende ontwikkelingen in het culturele werkveld voorgedaan. De door de provincie benoemde speerpunten ruimtelijke inrichting, stedelijke vernieuwing en economie zijn er een uitvloeisel van. In de maatschappelijke discussies is de kwaliteit van de sociaal-culturele infrastructuur steeds nadrukkelijker voor het voetlicht gekomen.
Een logisch gevolg hiervan is dat de provincie door middel van de benoemde speerpunten de integratie (en het inbrengen) van de cultuurcomponent met de andere beleidssectoren verder gestalte wil geven. Daardoor verschuift de aandacht van de provincie op het gebied van het cultuurbeleid van afzonderlijke objecten naar structuren. Het is de bedoeling de verschillende projecten in een ruimtelijk cultureel perspectief te plaatsen.
In het streekplan Noord-Holland Noord is de historische lintbebouwing op de inversieruggen in West-Friesland, met name die van Sijbekarspel, Benningbroek, Midwoud en Oostwoud, zoveel mogelijk gehandhaafd. Daar maken de klinkerbestrating, de erfbeplanting en de doorzichten een wezenlijk deel van uit. De stedelijke bebouwing moet op de daartoe aangewezen plaatsen geconcentreerd worden, zodat het agrarisch gebied, de West-Friese kleipolders, zoveel mogelijk open blijft. Kortom, een beargumenteerde bebouwingscontour is altijd beter dan het procentueel laten groeien van woningaantallen. De waaierverkaveling onder Spanbroek, Wadway, Wognum en Berkhout is zeer bijzonder. Ook de verkavelingen ten noord-oosten van Schagen, Schellinkhout en Abbekerk verdienen grote aandacht, evenals het gebied bij de Kromme Leek en de geestgronden in het westen van West-Friesland.
Aan de gemeenten wordt gevraagd een genuanceerde en gebiedsgerichte afweging te maken tussen genoemde waarden en agrarische mogelijkheden. Toekomstige ontwikkelingen, want die zullen er altijd zijn en komen, zullen meer dan voorheen gebaseerd moeten zijn op, en gebruik moeten maken van de gegroeide cultuurhistorische waarden. Kennis en inbreng van de vele historische verenigingen bij dit proces zijn daarbij onmisbaar. De Cultuurhistorische Waardenkaarten die door de provincie Noord-Holland worden opgesteld, gaan primair over de fysieke omgeving, zoals monumenten, structuren, archeologische waarden en dergelijke.
Historische verenigingen kunnen deze fysieke gegevens inkleuren met informatie over het doen en laten van de mensen, de bewoners die deze ruimtelijke structuur veroorzaakt hebben. Zo maken zij het landschap leesbaar. Gemeentegrenzen hebben door de jaren heen een beperkte levensduur. Gemeenschappen en regio's zijn minder aan inflatie onderhevig. Daarom is er in de Cultuurnota 2001-2004 ruimte voor het ondersteunen van publicaties van historische verenigingen. De publicaties moeten dan wel een regionaal karakter hebben en uiteraard leesbaar zijn voor een breed publiek.

Het Westfries Genootschap wens ik ook de komende jaren veel succes met de nieuw gekozen vorm van het mededelingenblad, en het in beeld brengen van de identiteit van een bijzonder markant Noord-Hollands gebied.

Andere artikelen op deze website:

© 1924-2019 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.