De Aanleiding

In de rubriek ‘De aanleiding’ vertellen leden hoe het kwam dat zij zich aansloten bij het Westfries Genootschap. Als vierde Bibi Kooiman-Groeneveld uit Zierikzee.

Bibi Kooiman-Groeneveld is 78 jaar, woont in Zierikzee en werd in 1929 als Johanna geboren op Java. Voor haar huwelijk woonde zij van 1940 tot 1951 in Alkmaar. Haar twintig jaar geleden gestorven echtgenoot, die altijd in het onderwijs heeft gewerkt, was afkomstig uit Anna Paulowna.
Op weg naar familiebezoek in Nederland, waarbij haar vader een half jaar verlof voor de boeg had, werd het gezin op zee geconfronteerd met oorlogsschermutselingen. Om deze reden kwam Bibi terecht bij familie, om niet meer weg te gaan uit Nederland.

Telefonisch sprak ik met haar over haar leven, over West-Friesland en over het Westfries Genootschap. Enkele dagen later stuurde Bibi Kooiman enkele foto's, met daarbij een brief. Zij schreef het volgende.
„Ik heb u veel verteld. Maar ik weet niet goed meer of ik vertelde dat ik vier kinderen heb, drie zoons en een dochter. De oudste is in Espel in de Noordoostpolder geboren, in 1956 in het barakkenkamp.”
„De tweede zoon werd in 1958 geboren in 't inmiddels gebouwde stenen dorp Espel. De derde zoon werd in 1961 in Amstelveen geboren, mijn dochter in 1966 in Zierikzee, waar m'n man directeur van de Land- en Tuinbouwschool was.”
„Na de sluiting van deze school is m'n man leraar geworden aan de scholengemeenschap in Zierikzee en hij eindigde zijn loopbaan als conrector aan deze school. Hij overleed op 23 april 1988, hij was 59 jaar. We hadden toen één kleinkind. Dat heeft hij tenminste nog meegemaakt. De volgende zeven kleinkinderen helaas niet.”
„Toen wij in 1951 in Kolhorn kwamen wonen, beiden 22 jaar en pas getrouwd, zei mijn man (Jaap), dat als we nu 't dorp in gingen om boodschappen te doen, ik vooral iedereen moest groeten die we tegen kwamen. Als Alkmaarse was ik dat uiteraard niet gewend.”
„Een schattig dorp, Kolhorn! Die eerste drie huwelijksjaren hebben diepe indruk op ons gemaakt, onvergetelijk! We stonden er allebei voor de klas. Ik stop nu met dit relaas, want veel herinneringen komen naar boven en ik heb geen idee welke voor uw artikel van nut zijn.”

De brief vervolgt met:
„Helaas kon ik geen foto vinden van Grosthuizen. Ik heb er twee jaar voor de klas gestaan, 1949-1951. Ook hier beleefde ik veel nieuwe dingen. Ik noemde al 't ophalen van m'n eerste salaris samen met het hoofd en de onderwijzer. We gingen in 't speelkwartier naar het Raadhuis om 't te halen. Mijn maandsalaris was toen ƒ 151,10 en het werd me in een envelop overhandigd.”
„Een ander evenement herinner ik me ook nog heel goed. Het was kermis in Grosthuizen en we gingen met de hele school naar het tegenoverliggende café, waar het ‘eerste deuntje'’ zich zou gaan afspelen. Er zat een ‘strijkje’ in de hoek van de zaal en er dansten enkele vrouwelijke paren (de mannen moesten werken, want 't was ongeveer 10 uur in de morgen!). De schoolkinderen buitelden over de vloer.”
„Ik kreeg van 't hoofd een glaasje anisette aangeboden, wat ik nog nooit had gedronken. Bijzonder kleverig en zoet. Ik was zeer vereerd door 't gebaar en ik heb 't beleefd opgedronken. 't Was gelukkig een heel klein glaasje!”
„U ziet wel: ik ben niet te stoppen! Nu wel.”
„Hartelijke groeten van J. Kooiman-Groeneveld.”

Dit was haar brief. Over de aanleiding om zich aan te sluiten bij het Westfries Genootschap had zij in het telefoongesprek al verteld. „Ik kreeg het lidmaatschap een keer cadeau van mijn schoonzus, Bep Groneman-Kooiman uit Alkmaar”, vertelde zij. „Bep is een zus van mijn man. Ik kreeg dit cadeau al meer dan twintig jaar geleden.”
„Het bleef niet bij één jaar”, vervolgde zij. „Van Bep krijg ik sindsdien elk jaar het lidmaatschap cadeau. Ik ben er heel blij mee. Ieder jaar kijk ik er naar uit. ‘Het West-Fries boek komt er weer aan’, denk ik aan het begin van elke zomer.”
Voor het bezoeken van activiteiten van het Genootschap woont zij te ver. „Het boek is al mooi genoeg. Zo houd ik toch contact met West-Friesland. Ik vind het ook leuk om met u te praten. Als ik u zo hoor via de telefoon, is het precies of ik mijn neef Dirk Groneman uit Akersloot spreek. Die praat ook op zo'n West-Friese toon.”

Ed Dekker

Andere afleveringen van 'De Aanleiding':
'07/1 | '07/2 | '08/1 | '08/2 | '08/3 | '09/1 | '09/2 | '09/3 | '10/1 | '10/2 | '10/3 | '11/1 | '11/2 | '11/3 | '12/1 | '12/2 | '12/3 | '13/1 | '13/2 | '13/3 | '14/1 | '14/2 | '14/3 | '15/1 | '15/2 | '15/3 | '16/1 | '16/2 | '16/3 | '17/1 | '17/2 | '18/1 | '18/2 | '18/3 | '19/1 | '19/2 | '19/3 | '20/1 | '20/2 | '20/3 | '21/1 | '21/2 | '21/3 | '22/1 | '22/2 | '22/3

Andere artikelen op deze website:

Hé, is dat Westfries?

209. De helt (handvat, greep) van m'n graaf (spade, schop met naar onder spits toelopend blad).

Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.

© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.