De Aanleiding

In ‘De aanleiding’ vertellen leden hoe het kwam dat zij zich aansloten bij het Westfries Genootschap. Deze rubriek is ook een mooie aanleiding voor een nadere kennismaking. Als elfde Margie Verbruggen-Schilder uit Wieringermeer.

Margie Verbruggen-Schilder op de Koemarkt in Purmerend, 2010. (foto Ed Dekker)

‘Een impulsaankoop’. Zo noemt Margie Verbruggen-Schilder haar aanmelding als lid van – toen nog – Historisch Genootschap Oud West-Friesland. In 1968. Dat begon met de wens om nieuwe kleren te kopen, als pasgetrouwd stel.
„Bij ‘Gerard Worm Herenmode’ in Alkmaar zag ik op een tafeltje een exemplaar van De Bundel liggen. Ik las erin terwijl mijn man zich in het pak stak. Wat intrigeerde mij? Het raadhuisje van Spanbroek op de kaft of de artikelen over de Wieringermeer?”
Met beide – raadhuisje en de Zuiderzeepolder – had én heeft Margie iets. „In het Spanbroeker raadhuisje zat mijn vader in de oorlog een nacht gevangen. En sinds 1974 woon ik in de Wieringermeer, op een boerderij.” In 1967 trouwde Margie Schilder met Ton Verbruggen, een bouwboer.

Spierdijk
Margie heeft óók iets met oud. Al vanaf de vijfde klas van de Meisjesschool heeft zij belangstelling voor oud. En ver. Op haar rapport had zij mooie cijfers voor geschiedenis en aardrijkskunde. Zeker bij de historie van West-Friesland voelt zij zich nog altijd nauw betrokken.
Als oudste dochter van Cor Schilder en Johanna Straathof is Margie in 1944 geboren in Spierdijk. „Ik heb vier broers en drie zussen. Mijn moeder komt uit een boerenfamilie uit Rinnegom. Alles in haar leven veranderde toen zij op 2-jarige leeftijd haar moeder verloor in het kraambed. De nieuwe vrouw in haar vaders leven stimuleerde vooral de dochters in het gezin om door te leren. Mijn moeder werkte zeven jaar als apothekersassistente in Haarlem. Totdat mijn vader een meisje zocht voor een bruiloft.”

De ouderlijke boerderij van Margie, Spierdijkerweg 121 te Spierdijk, 2001. Vader Cor heeft hier liefst zeventig jaar gewoond. (foto Ed Dekker)

Kostschool
Margie haalt de jaren van toen terug. „In 1956 was ik het enige meisje dat doorleerde. In de zesde klas kreeg ik op de Jongensschool bijles van meester Langedijk.
Daarna ging ik naar een kostschool, naar de ULO in Bodegraven. Daar zaten al meisjes uit het dorp.”
„Later ging ik naar de kweekschool in Bergen. Eerst intern. Toen ik 18 jaar werd mocht ik samen met Carine Schagen op kamers wonen aan de Oude Prinsweg. Aansluitend haalde ik de hoofdakte en ging werken in Medemblik bij de fraters. Moderne mannen met een verstandig bestuur. Na mijn huwelijk hoefde ik geen ontslag te nemen en toen Floris werd geboren kwam ik nog regelmatig terug op de Jozefschool.”
„In 1980, toen onze dochter zes jaar was en met haar twee broers op de fiets naar school kon, werd ik stimuleringsleerkracht in Waarland. Een extra leerkracht voor het kind dat zorg behoeft. Daar ben ik 26 jaar in dienst geweest. Van remedial teacher, ondersteuning van 't hoofd tot kleuterjuf. Een prachtige tijd. Met steun van mijn man heb ik altijd met veel plezier mijn werk kunnen doen.”

Detail van de in 1899 gebouwde stolp Wilhelmina-Hoeve, een rijksmonument. (foto Ed Dekker)

Vee
Vader Cor Schilder was boer en veehandelaar. „Geen van de kinderen Schilder heeft het beroep van vader gekozen.
Bijna allemaal hebben zij West-Friesland verlaten. Maar de liefde voor het land en voor het vee blijft bestaan. En die gaan gelukkig door in onze dochter Maaycke.”
„Mijn ouders”, vervolgt Margie, „hebben haar afstuderen als veearts in Utrecht nog meegemaakt. Opa Cor kan trots zijn op zijn kleindochter.
Ze boert goed, zou hij zeggen. In Alberta, Canada is zij veearts voor grote huisdieren.

‘Verboefte kop’
Kortgeleden stond Margie met een foto in de krant, als deelnemer van de Zomertoer van het Noordhollands Dagblad. „Ik sta op de foto met een ‘verboefte’ kop, na een dag wandelen. Op de Koemarkt in Purmerend. Mijn vader kwam daar zestig jaar lang met koeien. Hij had een vaste standplaats voor zijn vee. Met in het café een eigen tafel, waar met contant geld werd gehandeld. Ik draag nu de ketting die aan zijn boekje hing.”

Rondeel
Tot besluit een rondeel. „Tijdens de NHD-Zomertoer in 2008 over de Westfriese Omringdijk schreef ik elke avond zo'n vrij vers, een rondeel als impressie van bijna twee weken wandelen. Hier de eerste van de twaalf.”

De Westfriese Omringdijk.

De Omringdijk al meer dan 700 jaar
Beschermt West-Friesland, het land van mijn voorvaderen
Een lichaam van zeewier, klei en palen
De Omringdijk al meer dan 700 jaar
Bedekt met gras en keien, onderhouden door honderden schapen
Sinds 1983 uitgeroepen tot een provinciaal monument
Al meer dan 700 jaar ligt hier de Omringdijk
Beschermt West-Friesland, het land van mijn voorvaderen.

Dat moet zo blijven, stelt Margie. En daarom hoort zij bij het Westfries Genootschap.

Ed Dekker

Andere afleveringen van 'De Aanleiding':
'07/1 | '07/2 | '08/1 | '08/2 | '08/3 | '09/1 | '09/2 | '09/3 | '10/1 | '10/2 | '10/3 | '11/1 | '11/2 | '11/3 | '12/1 | '12/2 | '12/3 | '13/1 | '13/2 | '13/3 | '14/1 | '14/2 | '14/3 | '15/1 | '15/2 | '15/3 | '16/1 | '16/2 | '16/3 | '17/1 | '17/2 | '18/1 | '18/2 | '18/3 | '19/1 | '19/2 | '19/3 | '20/1 | '20/2 | '20/3 | '21/1 | '21/2 | '21/3 | '22/1 | '22/2 | '22/3

Andere artikelen op deze website:

Hé, is dat Westfries?

564. Moeder, wat moeten we klaarmaken als baispul voor morgen (groente bij 't hoofdgerecht)?

Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.

© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.