Westfries Genootschap » Publicaties » Vierkant » 2021 » Nummer 2 » Pagina 16-17
In de rubriek Erfstukken wordt aandacht besteed aan oude elementen
die zich op een erf bevinden. Dat kan een gebouwtje zijn, een walviskaak, een
boom of een brievenbus – kortom ‘erfgoed’ dat een verhaal vertelt over vroeger.
Tips over erfstukken zijn welkom bij het secretariaat.
Door Ina Broekhuizen-Slot
Met z'n drieën staan ze op het erf van Dico Visser aan de Kerkweg in Eenigenburg. Drie perenbomen op een rij, geplant enkele jaren na de bouw van zijn huis dat dateert uit 1910. Meer dan honderd jaar oud zijn ze dus, deze drie grootmoeders. Dit voorjaar was niet vriendelijk voor ze. De suikerpeer heeft niet gebloeid. „Bevroren”, denkt Dico, „daar komt van 't jaar niks aan. Andere jaren pluk ik er emmers vol van.” De bloesem van de voorste boom is verwaaid door de aanhoudende westenwind. Alleen de achterste boom staat in bloei als ik kom kijken op een zonnige ochtend halverwege mei.
Oude bomen dus. Geven ze nog? „Nou! Ik kan het niet beëten, dus ik ben altijd aan het
uitdelen.” Hij is de derde generatie Visser die woont in het huis dat in 1910 is gezet voor Dico's
grootouders Dirk Visser en Antje Meijles. Zij trouwden op 1 juni van dat jaar en begonnen hier een gemengd
bedrijf. Kort daarna zijn de bomen geplant alsmede een ligusterheg voor de woning. Ook die heg staat er nog
steeds.
Nieuw leven op de oude stam. (foto Ina Broekhuizen-Slot)
Piet Konijn van de POMologische Vereniging Noord-Holland vertelt: „Het was gebruikelijk dat er bomen
werden geplant na de bouw van een boerderij of een woning. En ja, fruitbomen kunnen zeker meer dan honderd
jaar oud zijn.”
Kooldars
Ariën Meijles en Trijntje Jonker, de ouders van Antje Meijles, waren in goeden doen. Zij lieten voor
elk kind dat huwde een huis bouwen met een bunder of tien land, dus ook in Eenigenburg voor Antje en Dirk.
Het echtpaar kreeg zes kinderen. Dico's vader Willem Visser werd in 1919 geboren. Hij trouwde in 1948 met
Maartje Bakker en ook zij woonden in het huis aan de Kerkweg. Daar had Willem Visser een loonbedrijf en een
veehouderij. Dico (Dirk Cornelis) is in 1950 geboren als oudste zoon, hij werkte later samen met zijn vader.
In 1980 werd gestopt met het loonbedrijf en richtte de aandacht zich op de koeien. „We hadden in die
jaren wel 95 stuks vee, ook dikbillen. Alle boetjes stonden vol!” Eind van de vorige eeuw nam Dico
afscheid van de koeien en begon hij een pension voor paarden.
Het huis en de schuren zijn redelijk ongeschonden. De kooldars aansluitend aan het woongedeelte doet nu
dienst als berging. Dico: „Beneden werd vroeger de kool bewaard, de zolder was voor de witte bonen,
de slabonen en de aardappels. Omdat de trekker erin moest, is er in de jaren zestig een dubbele deur in
gezet.”
Achter het huis staat een grote schuur en de opvallend hoge kapberg. „De oude stal was voor de
koeien, de kippen en de voederbieten. Daar was ook een boetje in voor kool, de binnenboet noemden we
die.”
Dico woont op ‘heilige grond’: zijn huis staat in het gebied dat in vroeger tijden waarschijnlijk
behoorde tot het klooster van Eenigenburg. „Dat stond op 't Hoog. Amateurhistoricus Klaas van Schoonevelt
schreef over de fundamenten die daar zijn gevonden.”
Heilig of niet, Dico blijft hier wonen ‘tot 't end an toe’. Want voor hem is dit het mooiste
plekje op aarde.
Andere afleveringen van 'Erfstukken':
'20/2 |
'20/3 |
'21/1 |
'21/2 |
'21/3 |
'22/1 |
'22/2 |
'22/3
Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.