Excentrieke fotografe en natuurgenezeres
Trien Bakker, dochter van Abraham Bakker (1866-1936) en Trijntje Davidson (1868-1935) werd geboren 11 april 1891 te Hoogkarspel. Haar vader had bij haar geboorte een bakkerij aan de Westerwijzend maar begon een tuindersbedrijf nabij de verderop gelegen sluis. Trien had een opvallende levensstijl en was haar tijd ver vooruit. Ze was voor een ieder herkenbaar aan haar alpinopet die zij altijd droeg. Door haar directe manier van optreden trok zij veel aandacht.
Fotografe
Trien was 18 jaar was toen zij begon met fotograferen. Van wie zij het vak geleerd heeft, is onbekend. Wekelijks fietste zij naar Amsterdam om de benodigde spullen te kopen. Met de ingekochte grondstoffen voerde zij ook natuurkundige experimenten uit. Zodra Trien mocht, leerde zij autorijden. Zij kocht een T-Ford in Hoorn, reed hiermee achteruit naar Hoogkarspel en aangekomen bij het gemeentehuis aldaar vertelde zij over dit fenomeen en kreeg gelijk haar rijbewijs. Ook heeft zij ook haar motorrijbewijs gehaald en men zag haar toen regelmatig, gekleed in een lange broek, voorbijgaan. (Een lange broek was volgens haar veel makkelijker dan een rok). Trien verdiende de kost met fotograferen aan huis of op straat in de dorpen. Ook hield ze zitting in cafés in Westfriesland om daar hele gezinnen op ’portret te zetten’. Achterop haar T-Ford hing het reclamebord ‘Fotografie T. (Trien) Bakker’ Hoogkarspel: “Komt op verzoek in en aan huis fotografeeren. Werkt vlug en goedkoop. Kunstlichtopname. Vergrootingen. Broches enz.”
Heel lang heeft Trien bij haar ouders op de Westerwijzend gewoond. Zij had daar ook een atelier/werkplaats. Een bepaald moment moest zij op haar zelf gaan wonen want haar vader pikte haar bazigheid niet meer. Zij verhuisde toen naar Medemblik en gaf daar ook les in het fotograferen. In 1930 ontmoette zij de fotograaf John Kempeners uit Maastricht met wie zij op 12 februari 1931 trouwde.
“Foto Modern”
John en Trien kochten samen een pand aan de Noorderweg in Enkhuizen en begonnen daar hun eigen fotografisch atelier en winkel, genaamd Foto Modern. Zij waren twee vakmensen, die niet voor elkaar onder wilden doen. Zij kregen vele opdrachten en er zijn mooie foto's van hen bekend. Het overlijden van John in 1940, waar Trien nooit overheen is gekomen, en de oorlog hebben grote invloed gehad op de verdere ontwikkeling van de zaak. De vraag naar fotografie werd in de bezettingsjaren steeds minder. Haar winkel werd geruime tijd gebruikt voor onderduikers en zijzelf had een joodse vrouw in huis. Typerend voor haar was dat zij na de bevrijding met dezelfde menslievendheid de vrouw en dochter van de gearresteerde burgemeester in huis opnam. Trien was eenzaam zonder haar man en had als gezelschap vele dieren in haar huis. Na 1945 bleef zij wel fotograferen maar ging chaotisch te werk. Menig keer kon zij de foto's niet leveren omdat ze de negatieven niet meer kon terugvinden.
Natuurgenezeres
Je ging niet alleen voor foto's naar Trien toe. Zij was zeer vindingrijk en stond bekend om haar zelfgemaakte geneesmiddelen voor vervelende brandwonden en andere kwaaltjes. Zij ontwikkelde een zalf die ook wettig gedeponeerd is. Trien heeft in die tijd vele mensen geholpen maar ook haar liefde voor dieren was groot. Het is bekend dat zij na de oorlog in de Wieringermeer de borstkas van paarden met zalf insmeerde ter voorkoming van wonden. Deze paarden werden ingezet om de polder leeg te malen en droegen een brede band om de borst. Het gebeurde wel dat door dat zware werk schuurplekken op de huid van het paard ontstonden.
Dierenliefde
Haar dierenliefde ging verder. De dieren die zij had, liepen rond om en in haar huis. De kippen en katten zaten zelfs op de bovenverdieping voor de ramen. Het paard moest door de winkel en het atelier lopen om bij zijn stal te komen. Trien voerde de dieren met spiering en sprot die zij van de plaatselijke vissers kreeg. Omdat de mest van de dieren en de rottende visjes op het erf begonnen te stinken, stond Trien in 1951 voor de rechter wegens stankoverlast. Zij gaf aan dat de stank kwam door de stoffen die zij gebruikte voor het ontwikkelen van foto's. De rechter gaf haar gelijk. Het was niet bewezen dat de ondragelijke geur alleen van de mest was en zij werd vrijgesproken.
Ondanks haar excentrieke gedrag en haar vervuilde uiterlijk bleef men Trien met respect behandelen. Zij wist wel dat mensen vies van haar waren maar is nooit geplaagd of voor de gek gehouden. Mensen die haar gekend hebben, spreken met veel sympathie over haar. In 1961 kreeg Trien een hersenbloeding en werd door familie in huis genomen Haar huis werd grondig schoongemaakt. Thuis wonen ging niet meer en zo is ze uiteindelijk bij kennissen in Den Helder terecht gekomen waar zij 12 oktober 1963 is overleden. Trien ligt begraven in Huisduinen.
Bronnen:
Jaarboek Stichting Historisch Hoogkarspel 2013 blz. 15-17.
Trien Bakker: excentrieke fotografe aan de Noorderweg. Kroniek van Enkhuizen 2011. Ontleend aan de Enkhuizer Courant.
Gegevens samengesteld en aangeleverd door: Marga Besseling-Wester te Hem (2015).
