bron: WFON 67
Bekroond ontwerper en verdienstelijk zanger
Geboren te Oudkarspel op 8 februari 1900. Overleden te Kopenhagen op 11 november 1969. Begraven op de Nieuwe Algemene Begraafplaats te Hilversum. Zoon van Cornelis Bogtman en Grietje van der Oord.
Ontwerper en concertzanger. In 1904 vertrok het gezin Bogtman naar Hilversum. Lourens ontwikkelde zich als ontwerper van motieven voor weefsels, meubelen, sieraden en gebruiksvoorwerpen. Werd hoofdontwerper van de familie Bogtman en op de in 1925 in Parijs gehouden Wereldtentoonstelling werd een van zijn ontwerpen bekroond met een zilveren medaille. Nam op 17-jarige leeftijd zangles. Rond zijn dertigste besloot Lourens professioneel zanger te worden. Ging zang studeren te München en Berlijn. Volgde na 1932 zanglessen bij de vermaarde zangeres Aaltje Noorderwier-Reddingius. Zij heeft veel betekend voor zijn zangcarrière. In de jaren dertig bouwde Bogtman nationaal en internationaal een reputatie op. Trad op tussen internationale coryfeeën als de violisten Fritz Kreisler en Yehudi Menuhin, de cellist Pablo Caslas en de zangeres Jo Vincent. Hij werd vaak vergeleken met zijn vermaarde voorganger Johan Messchaert (1857-1922), ook een Westfries. In de naoorlogse jaren van 1945-1962 beleefde hij zijn bloeiperiode. Hij gold lange tijd als een van de beste liederen- en oratoriumzangers van West-Europa. In 1955 werd hij docent aan het Koninklijk Conservatorium voor Muziek in den Haag. Hij had toen al vele privé-leerlingen, onder wie de beroemde alt Aafje Heynis. In 1958 werd hij voor zijn grote verdiensten voor de muziek benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 1960 werd hem - als eerste - de toen ingestelde cultuurprijs van de gemeente Hilversum toegekend. In 1962 verhuisde hij naar Denemarken, waar hij les gaf aan het Wetenschappelijk Instituut van de Universiteit van Kopenhagen.
Literatuur:
Cor Oudendijk, 'Lourens A. Bogtman uit Oudkarspel (1900-1969). Zingend de wereld rond', in: WFON 67 (2000), 32-35 (met bronvermelding).
Gegevens aangeleverd en bewerkt door: werkgroep WBW (2006).