Jan Laan
Ik loup nag oftig op de doik.
En den voel ik m'n weer roik.
Denkend an m'n jonge jare.
An de veule kere dat we deer ware.
Wie had 'r nou zô'n mooie speulplaas en rietskootkrage.
We speulde deer oôk meist alle dage.
Aaiere zoeke of stekelbeersies vange voor in een glazen pot.
En as 't neihuisgaanderstoid was, was dat tebot.
Voetballe an dare kant, dat dede we deer veul.
Op 't kaalgetrapte veldje met er omheen een geul.
Ja, al was d'r wel d'rs puur zô'n stroid.
Alles was weer goed met eterstoid.
Achter de doik binne héél wat ure maakt.
En wat hewwe we oôs deer vermaakt.
De kerktoren stond as een wachter in 't zicht.
Want “op toid thuis” was 't bericht.
's Winters skase op "De Bak" in de laaite van 't riet.
't Kon deer gauw, 't was zô flouk, verdrinke kon je niet.
Alleman kon 't deer mooi lere.
En je hadde drekt gien natte klere.
Meule op zee tot dat 't ois brak.
En dan ware d'r bai met een nat pak.
Of de sokke helegaar soik.
En den weer drouge bai een blakertje an doik.
Weer thuis docht je, niks te duchten.
Maar ja, moeder kon 't luchte.
Den stond je vezellef mooi te koik.
Maar toch, was 't skoftig mooi deer achter doik.
Over doik nei skoôl toe loupe, krap in de toid.
Onderweg effen dolle met een losloupende goit.
Den over Cor de Vries z'n landje.
Net op toid bai skoôl zonder standje.
Ik loup nag oftig over doik in m'n uppie.
Nei Strandvogels toe, m'n kluppie.
En den voel ik m'n weer roik.
Weunend in 't durpie an de doik.
Foto gemaakt in augustus 2014 achter Onderdijk door Jan Laan.
Verhaal van de maand
Iedereen kan voor deze rubriek verhalen insturen. De verhalen moeten zelf geschreven zijn en de Omringdijk als thema hebben. U kunt uw verhaal (of gedicht) sturen naar het Westfries Genootschap.
Iedere eerste maandag van de maand wordt er één nieuw verhaal geplaatst.
De overige inzendingen worden bewaard voor een andere maand.
