Netty Zander
't Sunterklaasfeist is vol gehoimzinnighoid.
In huis lucht 't nei spikkelaas. De lamp wordt vroeg andein. Achter deure worre surprises maakt. Alleman heb roimwoorde in 't hoofd en d'r worre zachies sunterklaasliedjes neuried. De mense verrasse mekaar, plage malkander in 'n roim.
Allerhande groepe viere sunterklaas. Ok de plattelandsvrouwe in 't café an de Westfriese Omringdoik, deer is alles in sunterklaassfeer brocht.
Vrouw Bruin ken merakel pianospeule. Ze heb liedjes instedeerd en as sunterklaas komt, zel ze inzette. Dat rit gaat an.
De vrouwe zitte pree an in 't lekkere warme café. 't Eerste koppie is intapt, met 'n lekker brok spikkelaas d'rbai. De voorzitster heet alleman welkom. Sunterklaas ken binnenkomme, ze hebbe d'r zin an.
Alle vrouwe benne vezelf wat giebelig:
‘Wie zal 't weze?’ Dat is alle jare weer 't gehoim van 't bestuur.
Ok Annie heb 'r thuis puur uitsloofd. Ze heb 'r heêl wat spul mee had om 't feist rond te kroigen, dat 'r huishouwen is 'r oigelijk bai inskôten.
Deer zet vrouw Bruin op de piano in, en alle vrouwe zinge 'sunterklaasie kom maar binnen met je knecht'.
Hai komt, deftig loupend, links en rechs knikkend. 't Rooit 'r op. De voorzitster doet 't welkomstwoord, sunt drinkt z'n koffie met 'n rietje en zwarte piet moet 't boek geve.
Alle vrouwe bekoike sunterklaas bar sekuur, ok Annie.
‘Ja,’ denkt ze ‘die stem komt me bekend voor. Hoe of ie zit, z'n meneuvels, z'n doen en leiten… Den weet ze 't: 't is buurman Jaap.’
Met buurman Jaap heb ze altoid de groôste skik. Ze hebbe mekaar d'r bar voor over. Wat hebbe ze wat oflacht met z'n allen.
Sunterklaas, koikt op van z'n boek, koikt over z'n briltje en zoit met plechtige stem:
‘Annie', kom jij maar eens bij sinterklaas. Hoe gaat het met je?’
‘Goed, sunterklaas, en met u?’ zoit Annie eerst nag wat skimmelig.
‘Dank je kind, met mij gaat het ook goed. Maar sinterklaas is bezorgd om jou m'n kind. Sinterklaas heeft gezien dat je je plicht als huisvrouw verzaakt, om niet te zeggen je laat je huishouden nogal verslonzen. Gister reed ik op mijn paard door de dorpsstraat en ik zag dat je ramen er zo vies uit zagen, je kunt er nauwelijks doorheen kijken. Hoe kan toch m'n kind?’
‘Wel allemachies’ denkt Annie, ‘wat kroige we nou, die buurman Jaap. Ik zal 'm’
Maar ze moet vezelf in d'r rol bloive. Ze wordt 'r malábelig van. Met pretlichies in d'r oge zoit ze heêl beleefd:
‘Sunterklaas, dat komt, moet u wete, ik heb 'n vunzige buurman, hai hiet Jaap, hai is nagal 'n glouwer. Hai koikt altoid zo bar bai ons in binnen. Nou docht ik, as de glaze wat kladdig benne den ken ie dat gien meer.’
Sunterklaas in 't café an de Westfriese Omringdoik. (Foto Netty Zander)
Verhaal van de maand
Iedereen kan voor deze rubriek verhalen insturen. De verhalen moeten zelf geschreven zijn en de Omringdijk als thema hebben. U kunt uw verhaal (of gedicht) sturen naar het Westfries Genootschap.
Iedere eerste maandag van de maand wordt er één nieuw verhaal geplaatst.
De overige inzendingen worden bewaard voor een andere maand.
