Dat Texel de meeste zonuren van het land heeft, werd maar weer eens bewezen op 23 april j.l. toen een bus vol leden van het Genootschap bij het “betreden” van Texel volop kon genieten van een heerlijke lentezon terwijl nog met sombere wolken uit Hoorn werd vertrokken.
Voor velen was het een tijd terug dat ze op Texel waren en rondgereden worden langs de mooiste plekjes brengt dan mooie herinneringen naar boven. Onze eerste stop was het Kaap Skil Museum van Jutters en Zeelui in Oudeschild. Vanzelfsprekend werd er eerst koffie gedronken en daarna werden we bijgepraat door een jutter die aan de hand van strandvondsten prachtige verhalen kon vertellen die aan de gevonden voorwerpen waren verbonden. We weten nu ook dat per week gemiddeld 2000 kilo aan materialen van het strand wordt gehaald en dat tegenwoordig 90% daarvan bestaat uit plastics. Dat is geen vrolijke boodschap want een groot deel van dat plastic blijft op zee en zorgt steeds meer voor problemen bij flora en fauna.
We wisten natuurlijk al dat jutten verboden is, dus strafbaar. Juist om die reden en het feit dat hun activiteiten niets kosten en soms wel wat opbrengen, begeven de jutters zich in de late avond- en vroege ochtenduren te voet op het strand om controle door de strandvonders – die het officiële toezicht uitoefenen op de stranden& ndash; te ontlopen.
Het was jammer dat er te weinig tijd was om het museum daarna goed te bekijken. Alleen al de Reede van Texel, een enorme maquette met uitvoerige toelichting, is zeer de moeite waard om goed te bestuderen.
Daarna snel naar de lunch in restaurant De Pelikaan. De vereiste ingrediënten voor een geslaagde lunch, t.w. kroket en soep, waren aanwezig dus ook op dat punt geen op- of aanmerkingen.
Voor het middagprogramma zou oorspronkelijk gekozen kunnen worden voor een wandeling door Den Burg of een rondrit over het eiland. Discussie met de buschauffeur die problemen zag met het weer bij elkaar komen van de verschillende groepen en daarmee met het tijdig halen van de boot van 17.00 uur, leidde tot het schrappen van die keuze. De groep bleef bij elkaar en dat betekende een rondrit. Achteraf was dat zeker geen verkeerde keuze omdat we op mooie plekken zijn geweest, zoals langs het water van de Waddenzee, waarvan we niet wisten dat je daar ook met de bus kon komen. De reiscommissie en de chauffeur hadden in hun wijsheid besloten een koffiepauze in te lassen op het Noordelijkste puntje van het eiland, vrijwel onder de vuurtoren. Daar konden we op het terras uit de wind genieten van de zon, de omgeving en onze consumpties. Een perfecte locatie om te zitten, maar ook om nog even het strand op te gaan of de vuurtoren te beklimmen. Zo kon een ieder toch nog een kleine eigen invulling geven aan de dag.
Aan het einde van onze trip voerde de chauffeur ons nog via allerlei binnenwegen door het deel van Texel dat we nog niet hadden gezien en uiteindelijk bereikten we vijf minuten voor vijf de boot, precies op tijd dus.
Al met al kunnen we weer terugzien op een mooie en interessante excursie die mede door het prachtige weer bijzonder geslaagd was. Voor menigeen wellicht een reden om toch weer eens snel op eigen gelegenheid Texel te doen.
De reiscommissie.
