Aan het einde van de dag was iedereen het erover eens: het was een prachtige dag geweest. Uiteraard is het weer een belangrijk element in het slagen van zo'n dag en daarover hadden we niets te mopperen. Een stralende lentezon begeleidde onze groep op 21 april j.l. naar de Weerribben in Noordwest Overijssel. Het contact met oude bekenden of volstrekt vreemden is een ander element dat zo'n dag kan doen slagen. Ook op dat punt is iedereen aan zijn/haar trekken kunnen komen.
Het eerste doel was het stadje Blokzijl, voor velen nog een onbekende plek op de kaart, maar nu kennen we de historische achtergrond en de charme van de plaats. Gestart werd met koffie en een “brok” op het terras van het Prins Mauritshuis. Uitzicht op het haventje, genieten van de zon, de rust en de koffie, wat wil een mens meer. We werden opgehaald door twee gidsen van het Museum Het Gildehuys, die ons zouden inwijden in de historie van Blokzijl. Een deel van de groep ging naar het museum en het andere deel werd meegenomen naar de Grote Kerk.
In het museum werd een video vertoond die ons in 20 minuten een beeld schetste van de geschiedenis: het ontstaan, Diederik van Sonoy, de gilden, de walvisvaart, de stadsrechten, de mattenvaart, kortom vele aspecten kwamen aan de orde. Zo kwamen we te weten dat er in de 17e en 18e eeuw maar liefst zeven bierbrouwerijen in Blokzijl waren. Voor de lezers die meer willen weten over Blokzijl, verwijs ik naar een interessante website (www.blokzijl.nl/historie) waar al die aspecten uitvoerig aan de orde komen.
Dan naar de Grote Kerk, een uit 1609 daterende hervormde kerk die in de jaren 1995/1999 grondig gerestaureerd is. Tijdens de werkzaamheden bleek dat de fundering door de drooglegging van de Noordoostpolder flink was aangetast waardoor er veel meer geld nodig was dan in eerste instantie begroot. Allerlei acties werden opgestart om dat benodigde geld bij elkaar te brengen, o.a. een veiling met als kavel o.a. een keizersnee voor een koe! Onze gids wees ook op de zandloper die bij de preekstoel stond, de dominee draaide de zandloper aan het begin van zijn lezing en precies na een uur was de loper leeg en was het tijd voor de dominee om te stoppen.
Van de kerk en het museum was het maar een paar stappen naar de boot die voor ons klaar lag voor een tocht van twee uur door het Nationaal Park De Weerribben. Op de boot werd ook de lunch gebruikt. Langs plaatsen als Muggenbeet, Nederland en Kalenberg arriveerden wij uiteindelijk in Ossenzijl. We weten nu ook dat “zijl” sluis betekent en dat het feit dat de familie Osse de sluis beheerde heeft geleid tot de naam Ossenzijl. Onderweg wees de kapitein/gids ons erop dat het gebied ondanks de zichtbare ongereptheid, voor het grootste deel door mensenhanden is gemaakt. Het turf dat hier in de vorige eeuwen is getrokken heeft geleid tot een landschap dat door wind en golven kon worden beïnvloed, waardoor grote meren (de wieden) konden ontstaan. Vanaf de boot hadden we een mooi uitzicht op de natuur, prachtige huizen en vele “bewoonde” ooievaarsnesten.
Na het afmeren in Ossenzijl kon een bezoek worden gebracht aan het bezoekerscentrum van de Weerribben of kon op het terras van het tegenover gelegen restaurant genoten worden van een consumptie. Exact vier uur vertrok de bus weer naar Hoorn en konden we terugkijken op een dag die een prima mix van cultuur en natuur had geboden.
Namens de reiscommissie
Stan Nuveen
