Ook was er sprake van een forse achteruitgang van het aantal vissers. Voor de Enkhuizer vissers lag het accent bij de paling vooral op de hoekwantvisserij, dat is het vissen met lange lijnen met dwarslijntjes, waaraan haken.
In de 19de eeuw kwam de stoomvaart langzaam op gang in de Nederlandse wateren. Ook werden schepen steeds vaker van ijzer gebouwd. ‘De Texelaar’ was zo'n modern schip: het voer op stoomkracht en was (?) deels van ijzer gebouwd. Op dit schilderij van Jacob Braaff is het schip afgebeeld voor de haven van Medemblik met op de voorplecht een lading schapen. (J.C. van Leverink, Medemblik) Beurtvaart en wilde vaart
Binnenlands goederen- en personenvervoer bestond in ons waterrijke gebied natuurlijk altijd al. Transport vond al eeuwenlang over de talrijke waterwegen en de Zuiderzee plaats. Het beurtveer Enkhuizen-Amsterdam ging een groot deel van de negentiende eeuw met twee schepen. In Enkhuizen was vooral de familie Rienderhoff daarbij betrokken. De laatste was Jan Rienderhoff Gerritsz die in 1899 overleed. De dienst werd overgenomen door de concurrent Jacob Willem de Bruyn, wiens vader Jacobus zich vanuit Amsterdam in Enkhuizen had gevestigd.
Begin twintigste eeuw breidde De Bruyn de activiteiten uit met agentschappen voor Kampen-Urk-Enkhuizen en Rotterdam-Enkhuizen. Het wegvervoer werd een steeds grotere concurrent en omstreeks 1930 besloot De Bruyn ook een vrachtwagen in exploitatie te nemen. Het werden er spoedig meer.
‘De Stad Hoorn’
Ook Hoorn had zijn verbinding met Amsterdam en omstreeks 1850 was er zelfs korte tijd een wekelijkse stoombootdienst Amsterdam-Hoorn-Hull. Een geregelde stoombootdienst Hoorn-Amsterdam werd in 1870 geopend door de Firma Horjus en Co met het raderstoomschip ‘De Stad Hoorn’.
Deze foto van schepen op de ringvaart van de Oude-Niedorper Verlaat werd in 1922 gemaakt, ter ere van het in gebruik nemen van de eerste vrachtauto bij de LTB. Deze is rechts op de foto te zien. (C. Modder, Aartswoud) 